صنعت مد و زیبایی از دیرباز به عنوان یکی از مصرفکنندگان اصلی چرم، نقش مهمی در تولید و استفاده از محصولات چرمی داشته است. چرم به عنوان یک ماده طبیعی، دارای خصوصیات منحصر به فردی مانند مقاومت، دوام و زیبایی است که آن را به یکی از محبوبترین مواد در طراحی پوشاک و لوازم جانبی تبدیل کرده است. در صنعت مد، انواع مختلفی از چرم مورد استفاده قرار میگیرند، از جمله چرم گاوی، بزی، گوسفندی و حتی حیواناتی مانند روباه و تمساح که به ندرت برای مصارف خوراکی پرورش داده میشوند. این مسئله باعث نگرانیهای اخلاقی در رابطه با استفاده از چرم این گونه حیوانات میشود.
در بسیاری از موارد، چرم به عنوان یک محصول جانبی صنعت گوشت و خوراک تولید میشود. در این حالت، پوست حیوانات که برای تولید گوشت پرورش داده میشوند، به جای هدر رفتن، به محصولاتی با کیفیت مانند کیف، کفش و کمربندهای چرمی تبدیل میشود. این رویکرد نه تنها از نظر اقتصادی منطقی است بلکه از دیدگاه پایداری نیز اهمیت دارد. اما در کنار این مزایا، نگرانیهای محیطزیستی و اخلاقی نیز وجود دارد. یکی از مهمترین چالشهای صنعت چرم، استفاده از پوست حیواناتی است که به طور خاص برای چرمشان شکار یا پرورش داده میشوند، مانند روباه، تمساح و برخی گونههای دیگر که مصرف خوراکی ندارند و تنها به خاطر پوستشان کشته میشوند.
این مسئله باعث ایجاد یک بحث اخلاقی در رابطه با منبع چرم میشود. در حالی که برخی برندها سیاستهایی اتخاذ کردهاند که تنها از چرم حیوانات پرورشیافته برای خوراک استفاده میکنند، همچنان برندهایی هستند که از چرم حیوانات وحشی استفاده میکنند. برای مثال، روباه که به ندرت به عنوان منبع غذایی پرورش داده میشود، به دلیل چرم نرم و زیبایش در برخی از محصولات مد استفاده میشود، که این کار نه تنها به تنوع زیستی آسیب میرساند بلکه از نظر اخلاقی نیز چالشبرانگیز است.
در کنار مزایای زیادی که استفاده از چرم در صنعت مد و زیبایی دارد، مسائل اخلاقی و محیطزیستی نیز همواره یکی از چالشهای این صنعت بوده است. چرم به عنوان یک محصول با دوام و جذاب از دیرباز در ساخت کیف، کفش، کمربند و لوازم جانبی استفاده میشود. بسیاری از چرمهای مورد استفاده در صنعت مد به عنوان یک محصول جانبی از صنعت گوشت بهدست میآیند. این نوع چرم از حیواناتی مانند گاو و گوسفند تهیه میشود که بهطور عمده برای خوراک پرورش داده میشوند. استفاده از چرم این حیوانات، روشی برای بهینهسازی منابع و جلوگیری از هدر رفتن پوست آنها است.
اما در برخی موارد، چرم حیواناتی که به طور خاص برای خوراک پرورش داده نمیشوند نیز در محصولات مد استفاده میشود. به عنوان مثال، حیواناتی مانند روباه، تنها به خاطر پوستشان شکار یا پرورش داده میشوند. این امر نه تنها از نظر اخلاقی چالشبرانگیز است، بلکه میتواند به انقراض گونههای خاص و آسیب به تنوع زیستی منجر شود.
در مقابل، برخی برندها با اتخاذ رویکردهای اخلاقی و پایدار، تلاش میکنند تا تأثیرات منفی صنعت چرم بر محیط زیست و حیوانات را کاهش دهند. به عنوان مثال، برند جلال خیردوست (JALALSJS)، یکی از طراحان برجسته در صنعت چرم که در کانادا فعالیت میکند، در تولید محصولات خود از چرم حیواناتی استفاده میکند که برای صنعت گوشت پرورش داده میشوند. این برند با تأکید بر این که هیچ حیوانی صرفاً برای تهیه چرم کشته نمیشود، سعی دارد تا با استفاده از منابع جانبی صنعت خوراک، به محیط زیست آسیب نرساند. این رویکرد که به آن چرم اخلاقی یا Ethical Leather گفته میشود، نمونهای از سیاستهایی است که میتواند به پایداری بیشتر در صنعت چرم کمک کند. این برند با استفاده از چرم مبتنی بر اخلاق محصولات با کیفیتی مانند کیف، کفش و کمربندهای چرمی دست ساز را تولید میکند.
اتخاذ چنین رویکردهایی توسط برندهای مختلف نشان میدهد که صنعت چرم، در کنار مزایای فراوان خود، میتواند به یک صنعت سازگارتر با محیط زیست تبدیل شود.
در این میان لازم است خریداران و استفاده کنندگان از چرم های طبیعی به مساله اخلاق و تعهدات اخلاقی تولید کنندگان چرم توجه کرده و همینطور تولید کنندگان در بیان و در عمل بر اصول اخلاقی تولید چرم پایبند باشند. در این شرایط صنعت چرم به عنوان یک صنعت کمک کننده به محیط زیست میتواند فعال باشد.