دروغ ادعای باطلی است که گوینده، عمداً آن را به‌عنوان حقیقت بیان می‌کند. دروغگویی معمولاً به منظور کلاه‌برداری یا فریب یا جلوگیری از وضعیتی که برای دروغگو نامطلوب است. آیا تاکنون به این موضوع فکر کرده اید که چرا برخی از افراد در زندگی مداوم دروغ می گویند؟ آیا تاکنون به روابط میان ژنتیک افراد ودروغگویی شان ورفتارهای فریب دهنده اندیشه اید؟
علیرغم نقش قابل توجه وراثت در توضیح تفاوت های فردی در رفتار فریب دادن و دروغگویی، مطالعات اندکی بررسی کرده اند که کدام مسیرهای انتقال دهنده عصبی خاص و ژن های خاص زمینه سازرفتار دروغگویی و فریب است.
در اینجا ما به بررسی مطالعات علمی ارتباط میان ژنتیک و رفتارهای دروغگویی و فریب در انسان می پردازیم.
«دروغگویی» به‌عنوان جنبه‌ای از طبیعت انسان، مرکز تحقیقات در طیف وسیعی از رشته‌ها از جمله روان‌شناسی و زیست‌شناسی تکاملی بوده است. دروغگویی به دلیل ماهیت غیراخلاقی آن به طور گسترده در فرهنگ ها محکوم شده است. دروغگویی عموماً رفتاری غیراخلاقی تلقی می شود جالب است که بیشتر افراد با رفتار دروغ گویی بیشتر خود را صادق می دانند. با این وجود، وقتی سود به اندازه کافی جذاب باشد، فریب دادن وسوسه انگیز است. برای درک اینکه چگونه افراد تضاد بین منافع شخصی و حفظ احساس مثبت از ارزش خود را حل می کنند، تعداد فزاینده ای از مطالعات آزمایش های کنترل شده آزمایشگاهی صورت گرفته است. یکپارچگی عملکرد شناختی برای جلوگیری از دروغ گفتن حیاتی است. کاهش عملکرد شناختی فرد منجر به کاهش گارد اخلاقی ما می‌شود. ین توضیح با مطالعاتی تقویت می‌شود که نشان می‌دهد افرادی که به دلیل فرسودگی تجربیات روزانه یا کم‌خوابی دچار تهی شدن نفس می‌شوند، بیشتر احتمال دارد دروغ بگویند. سایر نتایج مربوط به تصویربرداری عصبی این موضوع را تقویت می کند که کنترل شناختی به طور پیچیده ای با تصمیم گیری در مورد دروغ گفتن یا نگفتن مرتبط است. میزان وراثت پذیری رفتار دروغ گویی و فریب با مطالعات صورت گرفته بر روی 1000 جفت دوقلوهای همسان حدود 48 درصد برآورد گردید. به طور مشابه، ایوز و همکاران. (1999) در یک مطالعه بزرگ روی دوقلوهای بالغ و اعضای خانواده تخمین های وراثت پذیری گسترده ای را گزارش کردند که این مقدار حدود 29-42٪ بود.
ژنتیک دروغ گویی
دروغگویی در زندگی روزمره از صنعت بانکداری گرفته تا تقلب فردی در مالیات، دریافت رشوه، نادیده گرفتن کرایه حمل و نقل عمومی، و ادعای مریضی برای گریز از انجام وظیفه و یا گرفتن پول از دیگران است. چنین رفتارهای ناصادقانه ای که معمولاً با آن مواجه می شوند، وراثت پذیری متوسطی را نشان می دهند. به منظور تجزیه بیشتر زیربنای ژنتیکی رفتار فریبنده، مطالعات متعددی صورت گرفته است که در این میان وجود یک مارکر ژنتیکی قوی مطرح می باشد. در میان مطالعات صورت گرفته واریانت ژنتیکی ژن TPH2 ارتباط محسوسی با بروز دروغ گویی نشان داد. ژن مذکور نقش مهمی در شبکه مسیرهای عصبی سروتونرژیک دارد. سایر آمین های بیوژنیک (نوراپی نفرین و دوپامین) به عنوان یک تعدیل کننده عصبی عمل می کنند. جالب توجه است، پیشنهاد شده است که آمین های بیوژنیک مانند سروتونین می توانند در مناطق وسیعی از مناطق متراکم سیناپسی پخش شوند. در واقع، این جنبه از انتقال عصبی سروتونین، این مولکول را به گونه ای قرار می دهد که تأثیری فراگیر بر رفتار دروغ گویی داشته باشد. مارکر ژنتیکی گزارش شده در مطالعات متعدد اسنیپ rs4570625 G/T می باشد که قابل توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است. افراد دارای آلل G با بروز تعداد نسبتاً بالا از دفعات دروغ گویی و رفتارهای فریبنده را نشان دادند. وجود آلل G واریانت مذکور با تغییر سطوح آنزیم تولیدی توسط ژن مذکور موجب تغییر سطوح سرتونین و اختلال در مسیرهای سرتونرژیک سیستم عصبی می گردد. جالب توجه است که آلل G یک آلل خطر در تعدادی از اختلالات روانپزشکی است. مطالعات متعدد دیگر نشان دادند که آلل G واریانت مذکور با اضطراب پس از سکته در چینی ها و همچنین اختلال پانیک در قفقازی ها مرتبط می باشد. در یک متاآنالیز اخیر، آلل G با اختلال افسردگی مرتبط بود. مهمتر از همه، آلل G rs4570625 در کودکان با سطوح بالاتر علائم تیک های عصبی مرتبط بود. مطالعات متعدد دیگر نشان داد که آلل G واریانت مذکور با بروز پیش فعالی در بزرگسالان مرتبط است. شواهد قابل توجهی نشان می دهد که اختلال های رفتاری مذکور ناشی از نقص در انتقال سروتونرژیک است.
جمع بندی
وجود واریانت های ژنتیکی موجود بر روی ژن TPH2 با بروز تفاوت های فردی در رفتار صادقانه و دروغ گویی مرتبط می باشد. قابل توجه است که این فرضیه مفهوم بیولوژیکی برجسته ای دارد. اهمیت این مطالعه اجرای یک استراتژی نوروژنتیکی برای شناسایی مسیرهای انتقال‌دهنده عصبی در یکی از جنبه‌های تصمیم‌گیری اخلاقی نظیر گفتن دروغ و یا فریب دادن برای پاداش پولی کوچک است. لازم استکه تجزیه و تحلیل ژنتیکی برای چنین ویژگی‌های روان‌شناختی بیشتر بر روی مسیرهای بیولوژیکی که زیربنای این رفتارها می باشند، متمرکز شود. مقاله حاضر واریانت ژنتیکی موجود بر روی ژن TPH2 که نقش مهمی در تعدیل سطوح سروتونین دارد را به عنوان مکانیزم برجسته ای در رفتار دروغگویی شناسایی می کند. واریانت ژنتیکی rs4570625 ژنTPH2 به عنوان یک مارکر قوی ژنتیکی با رفتار صادقانه و دروغ گویی مطرح می باشد. لازم به ذکر است که این واریانت در مقاله های قبلی ما به عنوان یک فاکتور خطر در بروز زود انزالی در مردان مطرح شده بود. در این حوزه مطالعات بیشتری در ارتباط با ژن های دخیل در تغییر سطوح انتقال دهنده های عصبی نظیرسرتونین نیاز است تا یک شناخت کامل از مارکرهای مرتبط با دروغ گویی ایجاد گردد.
