تست تشخیصی AvertD™، که اخیراً توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تایید شده است، یک روش نوین در تشخیص خطر ابتلا به اختلال مصرف اپیوئید (OUD) را ارائه می‌دهد. این تست، که از نمونه‌های بوکال (دهانی) بزرگسالان برای شناسایی و تعیین نوع ۱۵ ژن مهم مرتبط با مسیرهای پاداش مغزی که در ابتلا به OUD نقش دارند، استفاده می‌کند.
AvertD™ به پزشکان و بیماران بالای ۱۸ سال اطلاعات مهمی را در اختیار می‌گذارد که قبل از نسخه اولیه اپیوئیدهای خوراکی برای درمان درد حاد می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. این اطلاعات برای تصمیم‌گیری آگاهانه در انتخاب بین اپیوئیدها و جایگزین‌های غیر اپیوئیدی بسیار ارزشمند است.
روش تست AvertD™ شامل جمع‌آوری نمونه بوکال، استخراج DNA، تکثیر DNA به روش PCR، و شناسایی ژن‌های مرتبط با OUD است. این فرآیند، که به صورت خودکار در دستگاه INFINITI® PLUS انجام می‌شود، به شناسایی افرادی که ممکن است به لحاظ ژنتیکی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به OUD باشند کمک می‌کند.
تایید این تست نویدبخش یک گام بزرگ در جهت مدیریت بهتر و پیشگیری از ابتلا به اعتیاد به اپیوئید است، به ویژه در شرایطی که بر اساس گزارش‌ها، اعتیاد به اپیوئید در جهان به یک بحران سلامت عمومی تبدیل شده است.
DNA شما خطرات مواد افیونی شما را تعیین می کند
AvertD از DNA شما استفاده می کند تا ببیند آیا ممکن است نسبت به مسکن های مخدر حساسیت بیشتری داشته باشید یا خیر. ژنتیک حدود 50 درصد از خطر ابتلا به OUD را تشکیل می دهد.
در اینجا فناوری پشت آن است:
به ژن های خاص نگاه می کند: AvertD ژن های مرتبط با اعتیاد را بررسی می کند. اگر ترکیبی از این ژن ها را دارید، ممکن است بیشتر به مواد افیونی معتاد شوید.
طراحی شده برای استفاده از مواد افیونی: ابزار تشخیصی برای جستجوی ژن هایی است که فقط به اعتیاد به مواد افیونی مرتبط هستند.
خطر را برای استفاده کوتاه مدت پیش بینی می کند: AvertD برای افرادی است که برای مدت کوتاهی مانند پس از جراحی به داروهای ضد درد نیاز دارند. نمی تواند اعتیاد را در مدیریت درد طولانی مدت یا برای افرادی که قبلاً معتاد شده اند پیش بینی کند
مسیرهای پاداش اوپوئیدی
مسیرهای پاداش در مغز نقش کلیدی در اختلال مصرف اپیوئید (OUD) دارند. این مسیرها، که عمدتاً شامل سیستم دوپامینرژیک مغز می‌شوند، در پردازش لذت، پاداش و انگیزه نقش دارند. درک نحوه تأثیر اپیوئیدها بر این مسیرها می‌تواند به فهم بهتر اعتیاد و رویکردهای درمانی کمک کند.
مسیر مزولیمبیک
- ناحیه ونترال تگمنتال (VTA) به هسته اکومبنس (NAc): این مسیر اصلی پاداش در مغز است. دوپامین از VTA به NAc منتقل می‌شود، که در پردازش احساسات لذت و پاداش نقش دارد. مصرف اپیوئیدها باعث تحریک افزایش آزادسازی دوپامین در این مسیر می‌شود، که می‌تواند منجر به احساسات قوی لذت و تقویت رفتارهایی شود که به مصرف مواد منجر می‌شوند.
- تأثیرات تحریکی و بازدارنده: اپیوئیدها تأثیرات مختلفی بر روی سلول‌های عصبی دارند. آن‌ها می‌توانند فعالیت سلول‌های عصبی تحریکی را کاهش دهند و همزمان فعالیت سلول‌های عصبی بازدارنده را افزایش دهند. این امر منجر به افزایش آزادسازی دوپامین می‌شود.
تأثیرات طولانی مدت
- تغییرات عصبی: استفاده مکرر از اپیوئیدها می‌تواند تغییرات ساختاری و عملکردی در مغز ایجاد کند. به عنوان مثال، تغییر در تعداد گیرنده‌های دوپامین یا تغییر در مسیرهای عصبی می‌تواند رخ دهد.
- تحمل و وابستگی: با مصرف مکرر، بدن به مقادیر بیشتری از مواد برای تولید همان اثر پاداش نیاز پیدا می‌کند (تحمل)، و کاهش مصرف یا قطع آن منجر به علائم ترک می‌شود.
اهمیت در درمان OUD
- درمان‌های دارویی: داروهایی مانند متادون و بوپرنورفین می‌توانند با تأثیر بر مسیرهای پاداش مغز به کنترل علائم ترک و کاهش هوس برای مصرف اپیوئید کمک کنند.
- رویکردهای روانشناختی: درمان‌های رفتاری شناختی و سایر رویکردهای روانشناختی می‌توانند به افراد کمک کنند تا راه‌های سالم‌تری برای مدیریت پاداش و انگیزه‌های خود پیدا کنند.
در نهایت، درک عمیق‌تر مسیرهای پاداش در مغز و تأثیرات اپیوئیدها بر آن‌ها می‌تواند به توسعه روش‌های درمانی مؤثرتر و هدفمندتر برای OUD کمک کند.
