در کنترل حالات بیماری، کنترل درد اهمیت ویژه ای برای پزشکان دارد، حتی اگر بیماری ازنظر پاتولوژیکی قابل درمان نباشد، پزشکان با استفاده از داروهای کاهنده درد به مبارزه با درد می پردازند. موادی که برای تسکین درد به کار می روند ، ضد درد نامیده می شوند. داروهای ضد درد باید درد را بدون تغییر قابل ملاحظه ای در هوشیاری تسکین دهند. ضد دردها به صورت محیطی در ناحیه احساس درد و یا به صورت مرکزی در مغز و طناب نخاعی عمل می کنند . تصور می شود که ضد دردهای مخدر در CNS و ضد دردهای غیر مخدر مثل آسپرین به صورت محیطی در انتهای عصب عمل کنند. داروهایی که درد را تسکین می دهد، ابزار ارزشمندی برای پزشکان و بیماران است. اما، مانند تمام داروها، آنها می توانند عوارض جانبی داشته باشند، و برخی از این عوارض جانبی می توانند جدی باشند. در اینجا نگاهی اجمالی داریم به برخی از رایج ترین داروهای مسکن و آنچه شما در صورت مصرف آنها باید بدانید.
محصولات بدون نسخه
شایع ترین داروهای مسکن آنهایی هستند که شما می توانید از داروخانه بدون نسخه خریداری کنید. این محصولات شامل استامینوفن، آسپرین، ایبوپروفن، و ناپروکسن هستند. افراد معمولا آنها را برای درد های ملایم یا تب استفاده می کنند.
آسپرین
آسپرین قدیمی ترین دارو از خانواده شناخته شده تحت عنوان داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی یا NSAID ها است. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی یکی از پرکاربردترین داروهای پزشکی هستند. این داروها باعث مهار آنزیم سیکلواکسیژناز می شوند و سه خاصیت مهم کاهش التهاب، ضد دردی و تب بری دارند. این گروه از داروها در دوزهای بالا اثرات ضدالتهابی دارند. NSAIDها از این رو منحصربه فرد هستند که غیر مخدر بوده و اعتیادی ایجاد نمی کنند. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی معمولا برای کنترل دردهای خفیف تا متوسط شناخته شده اند. مطالعات اخیر حتی نشان داده اند که حتی برای کنترل درد داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، به تنهایی یا همراه با اپیوئیدها، موثرتر از آن چیزی هستند که تا کنون تصور میشده است. آسپیرین یکی از پر مصرفترین داروهایی است که برای تسکین درد استفاده میشود و جزء داروهای ضد درد غیراعتیاد آور محسوب می گردد که نسبت به ضد دردهای اعتیاد آور مثل تریاک و مورفین خاصیت ضد درد کمتری دارد. تحقیقات نشان داده اند که مصرف زیاد آسپیرین مشکلات گوارشی و خونریزی را موجب می شود. در حالی که آسپرین می تواند درد را از بین ببرد، اگر آنها را برای مدت زمان طولانی مصرف کنید منجر به خونریزی معده شما می شود (بنابراین می توانید دیگر NSAID ها را مصرف کنید). این امر می تواند مشکلاتی از سوء هاضمه ساده تا زخم معده را منجر شود. مشخص شده است مصرف زیاد NSAID ها ممکن است موجب آسیب کلیه شود.
تفاوت بین آسپرین و سایر NSAIDها در این است که آسپرین به طور غیرقابل برگشت سیکلواکسیژناز را مهار می کند، درحالیکه NSAID های دیگر به طور برگشت پذیر سیکلواکسیژناز را مهار می کنند. مهار غیرقابل برگشت سیکلواکسیژناز توسط آسپرین دوره ی اثر
طولانی تر ضدپلاکتی این دارو را توجیه می کند. از این خاصیت آسپرین در پیشگیری از سکته قلبی و سکته مغزی استفاده می شود. پزشکان اغلب آسپرین را برای افرادی که محتمل تر به داشتن حمله قلبی یا سکته مغزی هستند، توصیه می کنند، زیرا آن می تواند از لخته شدن خون جلوگیری کند. اما از آنجایی که آن می تواند موجب خونریزی شود، مصرف روزانه آسپرین نیز احتمال یک نوع سکته مغزی که شامل خونریزی در مغز است بالا می برد. شما نباید آسپرین را به کودکان بدهید به دلیل خطر ابتلا به یک بیماری خطرناک به نام “سندروم Reye” که به مغز و کبد آسیب می رساند.
استامینوفن
استامینوفن را می توان به تنهایی مصرف کرد. آن همچنین در بسیاری از داروهای سرماخوردگی و سینوسی وجود دارد. استامینوفن باعث ایجاد نوعی از مشکلات معده دیده شده در آسپیرین نمی شود. اما اگر بیش از حد مصرف کنید، یا در هنگام مصرف آن الکل بنوشید، می تواند باعث آسیب کبدی شود. بسیار مهم است که بدانید که چه مقدار از تمام داروهایتان استفاده می کنید و دستورالعمل های دوز دارو را دقیقا همانطور که روی لیبل هستند، دنبال کنید. استامینوفن دارای اثرات ضد درد و ضد تب است که در دوزهای توصیه شده معمول (1 تا 2 گرم)، عوارض جانبی چندانی ایجاد نمی کند.
مکانیسم عمل این دارو مهار سنتز پروستاگلاندین است. اولین آنزیم در چرخه ساخت پروستاگلندین، سیکلواکسیژناز است که استامینوفن با وارد شدن در چرخه از ساخت آن جلوگیری کرده و اثر ضد دردی خود را ایفا می کند. استامینوفن رایج ترین ضد دردی است که برای کودکان در ایالات متحده به کار می رود. استامینوفن که قدرتی مساوی با آسپرین برای درمان دردهای متوسط و خفیف دارد اما برخلاف آسپرین، استامینوفن مانع از عملکرد پلاکت ها نشده، کمتر موجب اختلال روده ای شده و سندرم Reye ایجاد نمی کند.
ایبوپروفن
ایبوپروفن جز دسته داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی می باشد و یک ضد درد غیر مخدر است .مانند آسپیرین و NSAIDها، آن می تواند باعث مشکلات معده یا کلیه شود. اما آن به سرعت عمل می کند و سریع تر از آسپرین از بدن دفع می شود، احتمال عوارض جانبی ناشی از آن کم است.
ناپروکسن
این یکی دیگر از اعضای خانواده NSAID است. ناپروکسن نیز همان عوارض جانبی احتمالی را دارد.
ضد دردهای نسخه ای
قوی ترین این داروها اپیوئیدها نامیده می شود. تمام ترکیباتی که خواص شبیه تریاک داشته باشند را اصطلاحأ “اپیوئید” می نامند. اپیوئیدها شامل تمام ترکیبات طبیعی مانند مورفین و کدئین، ترکیبات سنتتیک مانند متادون، نیمه سنتتیک مانند هروئین یا اپیوئیدهای اندوژنوس مانند اندورفین می شود. آنها سیگنال های عصبی را که احساس درد را به مغز شما منتقل می کنند، مسدود می کنند، و موجب لذت می شوند. پزشکان معمولا آنها را به افرادی که اخیرا جراحی داشته اند، یک آسیب دردناک، یا با یک بیماری جدی و بلند مدت مانند سرطان درگیر هستند که باعث درد مداوم است، تجویز می کنند. دردهای متوسط تا شدید، به ویژه با منشأ احشایی نیاز به مسکن های قوی تری دارند که از داروهای اپیوئیدی ساخته می شوند. داروهای ضد درد اپیوئیدی رایج عبارتند از:
کدئین
هیدروکودون و استامینوفن ترکیب شده در یک دارو (ویکودین)
هیدرومورفن
مپریدین، یا دمرول
مورفین
اکسی کدون، اغلب با نام تجاری اکسی کانتین شناخته می شود
پروپوکسیفن، یا داروون
یکی دیگر از داروهای ضد درد اوپیوئیدی قوی، فنتانیل است. آن 100 برابر قدرتمندتر از سایر اوپیوئیدها است، و معمولا به افرادی که نزدیک به مرگ ناشی از سرطان هستند و در معرض درد بسیاری هستند، داده می شود. اما آن نیز به دلیل سو استعمال یا میکس شده با داروهای غیر قانونی، باعث مرگ های بسیاری می شود.
در سال 2015، اوردوزهای دارویی موجب 52404 مورد مرگ در ایالات متحده شدند، که 1/63 درصد از آنها شامل اپیوئیدها است. در میان مرگ و میر مرتبط با اپیوئید، تقریبا 15000 (تقریبا نصف) اپیوئید نسخه ای را شامل می شود. علاوه بر این، حدود 2 میلیون نفر در ایالات متحده در سال 2015 اعتیاد به مصرف اپیوئیدهای نسخه ای داشتند. بار اقتصادی از مصرف بیش از حد اپیوئیدهای نسخه ای، سوء مصرف، و وابستگی در آمریکا سالانه به 5/78 میلیارد دلار می رسد. مرگ و میرهای مصرف بیش از حد وابسته به اپیوئید نسخه ای در ایالات متحده، از سال 1999 تا 2010 به چهار برابر افزایش یافته است. این افزایش عمدتا به دلیل افزایش استفاده از اپیوئیدها برای درمان درد مزمن غیر سرطانی بود. پیش از این، اپیوئیدها در درجه اول برای درد شدید حاد، درد پس از عمل جراحی و مراقبت های پایان زندگی اختصاص داده شده بود. این تغییر در شیوه تجویز، مقدار مصرف اپیوئیدهای نسخه ای را افزایش داد و به این ترتیب این تغییرات افراد بیشتری را در معرض خطر مصرف بیش از حد و اختلال مصرف اپیوئید قرار داد.
یبوست شایعترین عوارض جانبی اپیوئیدها است، که تقریبا همه افرادی که آنها را مصرف می کنند، تحت تأثیر قرار می گیرند. اما آنها همچنین می توانند منجر شوند به حالت تهوع، خواب آلودگی، سرگیجه، خارش یا عرق کردن، افسردگی، تضعیف سیستم ایمنی، تحمل نسبت به دارو (بدان معنی است که در طول زمان، بدن شما نیاز به دارو بیشتر دارد تا به اثر مشابهی برسد)، اعتیاد (به این معنی است که شما می خواهید مصرف این داروها را ادامه دهید حتی زمانی که دیگر نیازی به آنها ندارید). مصرف مقادیر زیاد داروهای ضد درد می تواند مانع تنفس شما شود. از آنجا که آنها اعتیاد آور هستند، آنها در بسیاری موارد سوء مصرف می شوند، و مرگ و میر ناشی از مصرف بیش از حد (اور دوز) اوپیوئید در سال های اخیر به شدت افزایش یافته است. فقط درصد کوچکی از افراد که اوپیوئید برای آنها تجویز می شود، معتاد می شوند. اگر پزشک شما داروی اوپیوئید را تجویز می کند، به دقت دستورالعمل ها را دنبال کنید و در صورتی که سوالی دارید یا نگرانی دارید از پزشک خود بپرسید.
