۱. پرخوری عصبی (Bulimia Nervosa)
پرخوری عصبی یک اختلال خوردن است که در آن فرد دچار دوره‌های پرخوری می‌شود که در آن مقادیر زیادی غذا در مدت زمان کوتاهی مصرف می‌کند و پس از آن به دلیل ترس از افزایش وزن، اقداماتی مانند استفراغ عمدی، استفاده از ملین‌ها، روزه‌داری یا ورزش شدید انجام می‌دهد تا از جذب کالری‌ها جلوگیری کند.
۲. پرخوری احساسی (Emotional Eating)
پرخوری احساسی به مصرف غذا در پاسخ به احساسات به جای گرسنگی اشاره دارد. افرادی که دچار پرخوری احساسی هستند، غالباً در زمان احساس استرس، غم، خشم، یا حتی خوشحالی به سراغ غذا می‌روند و این کار معمولاً بدون در نظر گرفتن سیری فیزیکی انجام می‌شود.
۳. اختلال پرخوری (Binge Eating Disorder)
اختلال پرخوری شبیه به پرخوری عصبی است اما بدون رفتارهای جبرانی پس از پرخوری مانند استفراغ یا استفاده از ملین‌ها. افراد مبتلا به اختلال پرخوری دوره‌هایی از پرخوری دارند که در آنها مقادیر زیادی غذا مصرف می‌کنند و احساس کنترل ناپذیری نسبت به خوردن دارند.
تفاوت‌ها
- رفتار جبرانی: در پرخوری عصبی، رفتارهای جبرانی مانند استفراغ عمدی وجود دارد، در حالی که در اختلال پرخوری و پرخوری احساسی، چنین رفتارهایی دیده نمی‌شود.
- عوامل محرک: پرخوری احساسی معمولاً توسط عواطف انگیزه‌پذیر می‌شود، در حالی که پرخوری عصبی و اختلال پرخوری می‌توانند تحت تأثیر عوامل دیگری نیز باشند.
- احساس پس از پرخوری: در پرخوری عصبی، فرد ممکن است احساس گناه یا شرمندگی کند و از رفتارهای جبرانی استفاده کند؛ اما در اختلال پرخوری، فرد اغلب احساس بی‌کنترلی و شکست می‌کند بدون آنکه رفتار جبرانی انجام دهد.
شباهت‌ها
- دوره‌های پرخوری: هر سه اختلال شامل دوره‌هایی از پرخوری هستند که در آن فرد بیش از حد معمول و طبیعی غذا مصرف می‌کند.
- محرک‌های عاطفی: عواطف می‌توانند در هر سه حالت به عنوان محرک‌های اصلی برای پرخوری عمل کنند، خصوصاً در پرخوری احساسی و پرخوری عصبی.
- تأثیرات منفی بر زندگی روزمره: هر سه اختلال می‌توانند تأثیرات منفی قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد داشته باشند، از جمله مشکلات جسمی، عاطفی و اجتماعی.
