SCIG مخفف عبارت Subcutaneous Immunoglobulin است که به معنی “ایمونوگلوبولین زیرجلدی” می‌باشد. این روش یک نوع درمان ایمونوگلوبولینی است که شامل تزریق ایمونوگلوبولین‌ها (معمولاً از نوع IgG) به زیر پوست (زیرجلدی) است. SCIG به‌طور خاص برای بیماران با نقص ایمنی اولیه (Primary Immunodeficiency, PID) و در برخی موارد برای بیماران با نقص ایمنی ثانویه یا بیماری‌های خودایمنی استفاده می‌شود.
ویژگی‌ها و مزایای SCIG:
- تجویز زیرجلدی:
- SCIG به‌جای تزریق وریدی که در IVIG استفاده می‌شود، به زیر پوست تزریق می‌شود. این تزریق به‌طور معمول در قسمت‌هایی از بدن که چربی زیرجلدی بیشتری دارند، مانند شکم، ران‌ها یا بازوها انجام می‌شود.
- تزریق در خانه:
- یکی از بزرگترین مزایای SCIG این است که بیماران می‌توانند این درمان را در خانه انجام دهند، که باعث کاهش نیاز به مراجعه به بیمارستان یا مراکز درمانی می‌شود. این روش به بیماران امکان می‌دهد تا زندگی روزمره خود را بدون وقفه‌های زیاد ادامه دهند.
- دوره‌های درمانی منظم:
- درمان با SCIG معمولاً به صورت هفتگی یا چندین بار در ماه انجام می‌شود. این روش به حفظ سطح ثابت و پایداری از آنتی‌بادی‌ها در خون کمک می‌کند.
- عوارض جانبی کمتر:
- عوارض جانبی SCIG نسبت به IVIG کمتر است، زیرا تزریق به‌آرامی انجام می‌شود و بدن زمان بیشتری برای تطبیق با آنتی‌بادی‌ها دارد. عوارض جانبی معمولاً محدود به محل تزریق هستند، مانند قرمزی، تورم یا خارش.
- استقلال بیشتر بیمار:
- SCIG به بیماران استقلال بیشتری می‌دهد، زیرا آن‌ها می‌توانند برنامه درمانی خود را مطابق با نیازهای شخصی و زمانبندی خود تنظیم کنند.
کاربردهای SCIG:
- نقص ایمنی اولیه (PID): SCIG به‌طور گسترده‌ای برای بیماران با نقص ایمنی اولیه استفاده می‌شود. این بیماران به دلیل نقص در سیستم ایمنی خود نمی‌توانند به اندازه کافی آنتی‌بادی تولید کنند و بنابراین نیاز به دریافت منظم ایمونوگلوبولین‌ها دارند.
- نقص ایمنی ثانویه: در مواردی که نقص ایمنی به‌صورت ثانویه به دلایل مختلفی مانند بیماری‌های خونی، برخی درمان‌های ضد سرطان یا پیوند مغز استخوان ایجاد می‌شود، SCIG می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی کمک کند.
- بیماری‌های خودایمنی: در برخی موارد خاص، از SCIG برای کاهش فعالیت خودایمنی بدن استفاده می‌شود، به‌ویژه در بیمارانی که تحمل IVIG را ندارند یا ترجیح می‌دهند درمان در خانه انجام شود.
محدودیت‌های استفاده از SCIG
- نیاز به آموزش: برای انجام تزریق SCIG، بیماران و یا مراقبان آن‌ها نیاز به آموزش دارند تا بتوانند به درستی و با اطمینان این درمان را در خانه انجام دهند.
- تعداد دفعات تزریق: برخلاف IVIG که ممکن است هر چند هفته یک بار تزریق شود، SCIG نیاز به تزریقات مکرر (معمولاً هفتگی) دارد که ممکن است برای برخی بیماران دشوار باشد.
نتیجه‌گیری:
SCIG یک روش درمانی مؤثر و راحت برای مدیریت برخی از شرایط نقص ایمنی است که به بیماران امکان می‌دهد تا با حداقل عوارض جانبی و با حفظ استقلال خود، به درمان بپردازند. این روش به‌ویژه برای کسانی که نیاز به درمان طولانی‌مدت دارند، گزینه‌ای ایده‌آل است.
